PRO MEMORIA MODERATORA DIECEZJALNEGO

1. W całym kościele istnieje wiele sposobów organizowania rekolekcji, a ostateczny wybór zależy od celu, grupy docelowej i dostępnych zasobów. W Ruchu Światło-Życie przede wszystkim wyróżniamy rekolekcje formacyjne, rekolekcje tematyczne Domowego Kościoła oraz rekolekcje diakonii specjalistycznych. W zależności od formy i podmiotu ich organizacji podlegają one pewnym zależnościom w kwestiach formalnych.

2. Pierwszeństwo w organizacji powinny zawsze mieć rekolekcje formacyjne, które stanowią fundament rozwoju duchowego i umożliwiają pogłębienie relacji z Panem Bogiem. W tym kontekście, należy zadbać o to, aby Moderator Diecezjalny Ruchu Światło-Życie, Diecezjalny Moderator Domowego Kościoła, Para Diecezjalna oraz Diakonia Oaz Rekolekcyjnych podjęli działania mające na celu przeprowadzenie takich rekolekcji. Ważnym krokiem jest znalezienie odpowiednich par odpowiedzialnych, par animatorskich, moderatorów i animatorów, którzy będą odpowiadać za prowadzenie rekolekcji w zależności od grupy docelowej. Taki dobór diakonii jest niezwykle istotny, ponieważ pozwala na skuteczną i efektywną realizację celów formacyjnych. Rekolekcje tematyczne powinny być organizowane dopiero wtedy, gdy uda nam się zgromadzić odpowiednią diakonię odpowiedzialną za rekolekcje formacyjne (Animatorzy grup/kręgów, animator muzyczny, liturgiczny, gospodarczy, a w rekolekcjach Domowego Kościoła animatorzy odpowiedzialni za opiekę nad dziećmi – tzw. Diakonia Wychowawcza).

Priorytetem mają być rekolekcje formacyjne, dopiero później można przystąpić do organizacji rekolekcji tematycznych. Nie może też dochodzić do takich sytuacji, w których to rekolekcje tematyczne mają już całą diakonię (potocznie nazywaną kadrą rekolekcyjną), a rekolekcje formacyjne nie posiadają skompletowanej diakonii do przeprowadzenia rekolekcji.

3. Adresaci rekolekcji a ich organizacja.

W rekolekcjach organizowanych przez Domowy Kościół głównym adresatem są małżeństwa sakramentalne, które w Ruchu Światło-Życie odbywają swoją formację. Najważniejszymi rekolekcjami we wszystkich wspólnotach oazowych są rekolekcje piętnastodniowe tzw. formacyjne (dla wspólnot DK również ORAR I st. ORAR II st., sesja dla par pilotujących, ORDR I st. oraz ORDR II st.). Rekolekcje organizowane przez diecezjalne diakonie specjalistyczne z zasady powinny być adresowane do wszystkich członków Ruchu, czyli do Oazy Młodzieżowej, Oazy Studenckiej, Oazy Kleryckiej, Oazy Kapłańskiej, Oazy Dorosłych, Oazy Wdów, czy też do Domowego Kościoła.

Uwaga! Rekolekcje organizowane przez diakonie nie są rekolekcjami tematycznymi Domowego Kościoła. Rekolekcje tematyczne DK, co do zasady również rekolekcje diakonii specjalistycznych powinny być organizowane dla osób z Ruchu Światło-Życie, a nie dla tych, którzy nie są Jego członkami.

4. Wymogi stawiane wobec uczestników (czyli kto może uczestniczyć w danych rekolekcjach).

W Zasadach Domowego Kościoła w pkt. 26. czytamy, że: Rekolekcje tematyczne służą pogłębieniu treści formacji podstawowej i są przeznaczone dla małżonków po formacji podstawowej. W wyjątkowych sytuacjach, po rozeznaniu przez parę rejonową i diecezjalną, małżonkowie mogą uczestniczyć w rekolekcjach pogłębiających istotę zobowiązań DK na wcześniejszym etapie – nie wcześniej jednak, niż po przeżyciu Oazy Nowego Życia I stopnia dla rodzin i I roku pracy. A zatem w rekolekcjach tematycznych powinny brać udział tylko małżeństwa, które przeżyły formację podstawową (Zasady DK, pkt. 23). W związku z tym, w formularzu do zapisów powinny pojawić się stosowne pytania, w których zapisujący się potwierdzą przeżyte dotychczas rekolekcje. Jeśli zaś zachodzi tzw. „wyjątkowa sytuacja” decyzja o przyjęciu pary, która nie przeżyła formacji podstawowej powinna być oparta na wcześniejszym rozeznaniu indywidualnej sytuacji danego małżeństwa i opiniach obu par: pary rejonowej i diecezjalnej, (Uwaga! Nie tylko jednej).

Co do rekolekcji diecezjalnych diakonii specjalistycznych w Ruchu Światło-Życie wykształciła się praktyka, że uczestnikami rekolekcji mogą być Ci, którzy przeżyli Oazę Nowego Życia I st. dla rodzin bądź Oazę Nowego Życia I st.

5. Temat i treść rekolekcji są niezwykle istotne dla udanej organizacji tego rodzaju wydarzenia.

Ważne jest, aby temat był dobrze przemyślany i spójny z treścią, którą zostanie przedstawiona podczas rekolekcji. Temat powinien być klarowny, inspirujący i angażujący dla uczestników. Niezależnie od tego, czy jest to temat dotyczący modlitwy, duchowości, małżeństwa, młodzieży czy inny, musi on być zgodny z nauką i przekazem wiary. Ponadto, temat rekolekcji nie powinien wprowadzać uczestników w błąd. Powinien być jasny i precyzyjny, aby uczestnicy wiedzieli, czego mogą się spodziewać i w jakim celu będą brali udział w rekolekcjach. Jeśli temat jest zbyt ogólny lub niejasny, może to wprowadzić uczestników w dezorientację i utrudnić skoncentrowanie się na głównej treści rekolekcji.

6. Wierność charyzmatowi jest kluczowym elementem przy organizacji rekolekcji, zwłaszcza jeśli mają się one wpisywać w duchowość Ruchu Światło-Życie. Charyzmat jest darem Ducha Świętego, który jest przekazywany przez Pana Boga, aby pomagać w budowaniu i rozwijaniu wspólnoty wiernych. Aby zachować charyzmatyczny charakter rekolekcji, należy kierować się kilkoma zasadami:

• Zgodność z nauką i wartościami: Rekolekcje powinny być zgodne z nauką i wartościami Kościoła Rzymskokatolickiego oraz Ruchu Światło-Życie. Treści przekazywane podczas rekolekcji powinny być zgodne z katolicką nauką wiary, a modlitwa i praktyki duchowe powinny być zgodne z duchowością Ruchu Światło-Życie.
• Uczestnictwo osób związanych z Ruchem Światło-Życie: W organizację rekolekcji z zasady powinny być zaangażowane wyłącznie osoby, które formują się w Ruchu Światło-Życie i przeżyły wymaganą część formacji w nim. Mogą to być moderatorzy, animatorzy, siostry zakonne lub osoby świeckie, które mają doświadczenie formacji na drodze Ruchu. Taka współpraca pomoże w utrzymaniu autentycznego charyzmatu. Rekolekcje z zasady muszą być prowadzone przez osoby, które same przeżyły te treści.
• Wykorzystanie narzędzi formacyjnych: Ruch Światło-Życie oferuje wiele narzędzi formacyjnych, takich jak Kerygmat, Słowo Życia, schemat rekolekcyjny, które mogą być wykorzystane podczas wszystkich form rekolekcji. Używanie tych narzędzi pomoże wprowadzić uczestników w charyzmat i duchowość Ruchu Światło-Życie i umożliwi im lepsze zrozumienie i przyswojenie przekazywanych treści.
• Opieka duszpasterska: Rekolekcje powinny być prowadzone przez osoby odpowiedzialne duszpastersko, które mają doświadczenie i wiedzę na temat charyzmatu i duchowości Ruchu Światło-Życie. Osoby te powinny być gotowe do udzielania wsparcia i odpowiedzi na pytania uczestników związane z Ruchem.
• Kontynuacja po rekolekcjach: Ważne jest, aby po zakończeniu rekolekcji zapewnić uczestnikom możliwość kontynuacji duchowego wzrostu i zaangażowania. Jednym z takich sposobów może być np. zaproszenie do udziału w diecezjalnych diakoniach specjalistycznych

7. W przygotowanych rekolekcjach tematycznych czy “diakonijnych” niezwykle istotne jest uwzględnienie myśli ojca założyciela Sługi Bożego Księdza Franciszka Blachnickiego. Jego nauczanie i duchowość stanowią fundament wielu wspólnot i ruchów katolickich na całym świecie, dlatego warto zgłębiać Jego myśli i przekazywać je dalej. Jego nauczanie o diakonii, odnowie duchowej, ewangelizacji i wartościach katolickich stanowi niezwykle cenną inspirację dla uczestników, pomagając im w ich duchowym rozwoju i zaangażowaniu na rzecz innych.

8. Pytaniem, które powinno stale towarzyszyć parom animatorskim, zespołom animatorów oraz diakoniom specjalistycznym, jest: czy to, co jako wspólnota przygotowaliśmy, na pewno może być nazwane rekolekcjami?

Należy zachować odpowiedni umiar w nazywaniu wydarzeń w Ruchu Światło-Życie – rekolekcjami. Rekolekcje mają przede wszystkim służyć w umocnieniu wiary i głębszym zrozumieniu wartości chrześcijańskich. Jest to czas skupienia, modlitwy, refleksji nad własnym życiem i relacją z Panem Bogiem. Warto pamiętać, że rekolekcje to szczególny czas, w którym uczestnicy mają możliwość oderwania się od codziennych obowiązków i skupienia się na duchowych wartościach. Mają one na celu wsparcie w rozwoju duchowym i umocnienie więzi z Bogiem.

Jednak istnieją również dłuższe formy spotkań, które mają na celu rozwijanie konkretnej umiejętności lub zdobywanie wiedzy na temat konkretnych aspektów życia chrześcijańskiego. Może w przypadku tych dłuższych form bardziej odpowiednie byłoby używanie terminu “warsztaty”. Warsztaty mogą być skierowane na przykład do małżeństw, rodziców, młodzieży czy animatorów. Mają one na celu pogłębienie wiedzy i umiejętności w konkretnych obszarach życia chrześcijańskiego, takich jak rodzina, małżeństwo, wychowanie czy duszpasterstwo. Ważne jest, aby zachować odpowiednią terminologię i precyzyjnie określać rodzaj spotkań, aby uczestnicy mieli jasność co do celów i formy danej inicjatywy.

Rekolekcje powinny być postrzegane jako czas głębokiego skupienia i modlitwy oraz rozwoju duchowego, natomiast warsztaty jako czas nauki i rozwijania konkretnych umiejętności. Dzięki temu każdy będzie mógł dokładnie określić, czego może się spodziewać podczas danego wydarzenia i jakie korzyści może odnieść. W ten sposób, zarówno rekolekcje jak i warsztaty będą pełniły swoje unikalne funkcje i przyczyniały się do wzrostu uczestników we właściwym sobie zakresie.

Diecezjalne diakonie specjalistyczne mogą oczywiście organizować inne wydarzenia nie związane z członkami Ruchu Światło-Życie. Jednakże nie powinny być one wyniesione do rangi „Rekolekcji Tematycznych” Domowego Kościoła, diakoni specjalistycznej czy całości Ruchu Światło-Życie.

9. Rekolekcje czy terapia?

Rekolekcje mają szczególne znaczenie jako czas pogłębiania relacji z Panem Bogiem. Nie powinny być traktowane jako wyjazd terapeutyczny, ale jako okazja do skupienia się na duchowych aspektach naszego życia. Podczas rekolekcji, naszym celem powinno być umocnienie naszej wiary, zrozumienie wartości chrześcijańskich, rozwijanie naszej relacji z Bogiem i człowiekiem. To czas, w którym możemy oddać się modlitwie, refleksji nad własnym życiem i spotkaniu z Bogiem w ciszy i spokoju.

W przeciwieństwie do wyjazdów terapeutycznych, które często skupiają się na rozwiązywaniu problemów emocjonalnych czy psychologicznych, rekolekcje mają głębsze znaczenie duchowe. Chodzi o to, aby odnaleźć sens i cel swojego istnienia, aby odkrywać Boży plan dla naszego życia – indywidualnego, małżeńskiego czy rodzinnego. To czas, w którym sami musimy zaangażować się w naszą duchową przemianę, dlatego ważne jest, aby podczas rekolekcji skupić się na modlitwie, słuchaniu Słowa Bożego, uczestniczeniu we Mszy Świętej i sakramentach, budowaniu relacji w rodzinie oraz korzystaniu z duchowego wsparcia i wskazówek od kapłanów i członków diakonii.

Terapia natomiast powinna być prowadzona przez wykwalifikowanego terapeutę, który posiada odpowiednie wykształcenie i umiejętności w tym obszarze. Terapia może być prowadzona indywidualnie, w grupach terapeutycznych lub w ramach terapii rodzinnej. Może być realizowana przez terapeutów, psychiatrów, psychologów, terapeutów małżeństwa i rodziny, terapeutów uzależnień, itp.

10. Odpowiedni plan dnia na rekolekcjach.

Rekolekcje to intensywny czas duchowego wzrostu i refleksji. Uczestnicy potrzebują odpowiedniego ułożonego programu na przyswojenie i zrozumienie przekazywanych nauk oraz na wewnętrzną prace nad sobą. Ograniczenie czasowe może utrudnić głębsze zanurzenie się w rekolekcyjne tematy i przeszkodzić w osiągnięciu zamierzonych celów. Odpoczynek jest niezbędny dla regeneracji fizycznej i psychicznej uczestników. Długie dni wypełnione naukami, modlitwą i refleksją mogą być męczące. Odpowiednio zaplanowane przerwy dają szansę na relaks, odprężenie i naładowanie energii, co pozwala uczestnikom lepiej skoncentrować się na kolejnych etapach rekolekcji. Odpowiednio ułożony plan pozwala na tworzenie więzi i wzajemne wsparcie między uczestnikami (rodziną), co jest ważnym aspektem rekolekcyjnego doświadczenia, jakim jest budowanie wspólnoty w duchu miłości Agape.

11. Wszystkie punkty programu rekolekcji powinny być przeżywane wspólnie.

Wspólne przeżywanie punktów programu umacnia więzi i tworzy jedność w grupie. Kiedy wszyscy uczestnicy biorą udział w tych samych aktywnościach, mogą dzielić się swoimi doświadczeniami, refleksjami i modlitwą. To buduje poczucie wspólnoty i wzajemnego wsparcia, co jest jednym z celów rekolekcji. Przeżywanie punktów programu razem umożliwia jednolite przekazanie treści. Wszyscy uczestnicy otrzymują te same informacje i mają możliwość uczestnictwa w tych samych praktykach duchowych. To pomaga w budowaniu spójnego przekazu i unikaniu rozbieżności w prezentowanych treściach. Podczas rekolekcji nie mogą mieć miejsca sytuacje, w których jedna grupa/krąg przeżywa w danej godzinie inną praktykę duchową, a druga grupa/krąg jeszcze inną.

12. Punkty programu rekolekcji nie mogą być fakultatywne.

Rekolekcje to czas intensywnego spotkania z Bogiem i pogłębienia relacji z Nim. Wszystkie elementy programu są zaplanowane w taki sposób, aby pomóc uczestnikom w tej drodze duchowej. Ignorowanie pewnych punktów może ograniczyć możliwość doświadczenia pełni łaski i wzrostu duchowego. Punkty programu rekolekcji są starannie dobrane i zintegrowane ze sobą. Każdy element ma swoje znaczenie i wpływa na całość rekolekcyjnego doświadczenia. Fakultatywne punkty programu mogą prowadzić do selektywnego podejścia uczestników do rekolekcji. Jeśli pewne elementy są opcjonalne, niektórzy mogą wybierać tylko te, które im odpowiadają lub są im najbardziej wygodne. To może prowadzić do braku zaangażowania w cały proces rekolekcyjny. Fakultatywne punkty programu mogą prowadzić do rozproszenia uwagi i braku skupienia. Jeśli uczestnicy mają możliwość wyboru, mogą skupiać się na tym, co im odpowiada, zamiast otworzyć się na to, czego naprawdę potrzebują. To może ograniczyć ich zdolność do pełnego skorzystania z rekolekcyjnego doświadczenia.

13. Treści rekolekcji nie mogą być przypadkowe.

Rekolekcje tematyczne Domowego Kościoła mają służyć pogłębieniu treści formacji podstawowej. A zatem muszą one wpisywać się w bardzo precyzyjne i konkretne tematy. Rekolekcje diecezjalnych diakonii specjalistycznych nie mogą być oderwane od pola ich działania, w których dana diakonia jest zaangażowana. Nie do pomyślenia jest to, żeby Diakonia Muzyczna organizowała rekolekcje dotyczące eutanazji, namiotu spotkania, ochrony życia, zobowiązań, czy też czystości. Takimi rekolekcjami powinna zająć się odpowiednia diakonia specjalistyczna. W związku z tym rekolekcje diecezjalnej diakonii specjalistycznej powinny być zgodne z założeniami jej centralnej diakonii w Ruchu Światło-Życie, aby zapewnić spójność i jedność w działaniach diakonijnych na różnych poziomach.

Wspólne cele, wartości i metody pracy powinny być uwzględnione w programie rekolekcji, aby umożliwić diakoniom specjalistycznym rozwijanie swoich umiejętności i pogłębiania wiedzy w sposób zgodny z ogólnymi wytycznymi. Uczestnictwo w cyklicznych spotkaniach diakonii, takich jak Oazy Jedności Diakonii, jest kluczowe dla budowania wspólnoty i wymiany doświadczeń. Spotkania te umożliwiają diakoniom diecezjalnym wzajemne wsparcie, refleksję nad własną pracą i doskonalenie umiejętności. Wspólne modlitwy, warsztaty i dyskusje mają na celu pogłębienie duchowości członków diakonii.

Gwoli przypomnienia – obowiązek ten spoczywa na odpowiedzialnych za diecezjalną diakonię. W sytuacji, gdy odpowiedzialni nie mogą uczestniczyć w tym wydarzeniu, warto oddelegować innego członka diakonii. Istnieją również inne formy spotkań zatwierdzonych przez Ruch Światło-Życie na szczeblu centralnym, czy też filialnym, które mogą przysłużyć się do budowania spójności w organizowaniu i przygotowaniu rekolekcji tematycznych. W ten sposób diakonie specjalistyczne mogą nawzajem się inspirować, rozwijać swoje umiejętności i dostosowywać swoje działania do zmieniających się potrzeb i wyzwań.

Uczestnictwo w jesiennym lub wiosennym Dniu Wspólnoty Diakonii Diecezjalnych może stanowić istotny moment do pochylenia się nad formacją, duchowością, tematyką rekolekcji, czy też diakonijnym wymiarem Ruchu Światło-Życie.

Podsumowując: wymiana spostrzeżeń i doświadczeń pomaga właściwie spojrzeć na duchowe potrzeby uczestników formacji Ruchu Światło-Życie, a także na potrzeby nabywania konkretnych umiejętności poprzez warsztaty i inne spotkania.

14. Zatwierdzanie treści rekolekcji.

Treści rekolekcji formacyjnych w głównej mierze zostały opracowane i dane Ruchowi Światło-Życie przez Jego założyciela Sługę Bożego ks. Franciszka Blachnickiego, a także Jego duchowego spadkobiercę ks. Wojciecha Danielskiego oraz s. Jadwigę Skudro RSCJ. Co do treści materiałów nie wymagają one corocznego zatwierdzania przez kompetentną osobę w strukturze Ruchu.

Treść podręczników rekolekcyjnych nadal ma formę materiałów studyjnych. Po przeżyciu i przeprowadzeniu takich rekolekcji warto swoje wnioski i konstruktywne uwagi przesłać do Centrum Ruchu Światło-Życie.

Wszystkie rekolekcje tematyczne Domowego Kościoła powinny być zawsze konsultowane z parami filialnymi. Pary filialne sprawdzają dostarczone materiały rekolekcji tematycznych pod różnymi względami: program dnia, treści, zachowanie charyzmatu itp.

Nie można organizować rekolekcji tematycznych Domowego Kościoła bez uzyskania pozytywnej opinii pary filialnej wydawanej na wniosek właściwej pary diecezjalnej, która jest odpowiedzialna za organizację tych rekolekcji.

Rekolekcje organizowane przez diecezjalne diakonie specjalistyczne powinny być zatwierdzane przez Moderatora Diecezjalnego Ruchu Światło-Życie. To właśnie Moderatorzy Diecezjalni Ruchu Światło-Życie czuwają nad diakoniami specjalistycznymi. Pomocą dla Moderatorów w tej kwestii może być Diakonia Formacji Diakonii, której szczególnym zadaniem jest stanie na straży charyzmatu Ruchu Światło-Życie.

Dano, dnia 19 października 2023 roku, we wspomnienie dowolne bł. Jerzego Popiełuszki, prezbitera i męczennika.

.

Ks. Paweł Rybka
Moderator Diecezjalny
Ruchu Światło-Życie Diecezji Bydgoskiej