Administrator

W sobotę, 4 listopada, w Pelplinie miało miejsce spotkanie osób zaangażowanych w diakonie diecezjalne z siedmiu różnych diecezji. To wydarzenie było częścią Dnia Wspólnoty Diakonia Diecezjalnych (DWDD), który zgromadził wszystkie filie Ruchu Światło–Życie w Polsce. Hasło przewodnie tego spotkania brzmiało “Kościół Żywy”.

Po zawiązaniu wspólnoty i serdecznym przywitaniu uczestników, moderator filii pelplińskiej, ks. Zenon Pipka, wygłosił krótką konferencję wprowadzającą do pracy w grupach. Podczas tej konferencji nawiązywał do referatu o. Bartłomieja Parysa, który wygłosił na ostatniej Kongregacji Odpowiedzialnych w Częstochowie, poświęconej “Elementom teologii Żywego Kościoła według ks. Franciszka Blachnickiego”. Ks. Moderator podkreślił kluczowe cechy, jakie powinniśmy wykształcić, aby służyć jako narzędzia w Bożych rękach, a są nimi: Pokora, otwartość na wolę Pana Boga oraz sprawność, uzyskana poprzez oczyszczenie w sakramencie pokuty i wzmocnienie poprzez budowanie osobistej relacji z Chrystusem, w tym modlitwę adoracji, uczestnictwo w Eucharystii i rekolekcje.

Ks. Zenon podkreślił, że powinniśmy skupić się na własnej gotowości do służby, zamiast oceniać innych czy krytykować ich działania. Dzięki dbałości o własną gotowość, Duch Święty będzie kierował nas na właściwe ścieżki. Ks. Zenon podkreślił również znaczenie obecności Matki Maryi w Kościele, która troszczy się o jego świętość, abyśmy nie zbłądzili. Ponadto, podkreślił znaczenie jedności poprzez istnienie Diakonii Jedności oraz potrzebę istnienia Rady Duszpasterskiej na poziomie parafii, która łączy wszystkie wspólnoty, promując współpracę w życiu parafialnym.

Następnie uczestnicy podzielili się w grupach, aby zastanowić się, czy dla nich “Kościół Żywy” jest rzeczywistością, oraz aby rozważyć konkretne działania, które mogą podjąć, aby uczynić Kościół wokół nich prawdziwie żywym.

Podczas Mszy Świętej, odprawionej w kaplicy Collegium Marianum, homilię wygłosił moderator diecezji pelplińskiej, ks. Artur Pukownik. Ks. Artur zwrócił uwagę, że czasem podejmujemy różne praktyki religijne, ale brakuje im głębi duchowej. Może to prowadzić do pychy, konkurencji czy egoizmu. Podkreślił, że istnieje ryzyko, iż po wypełnieniu podstawowej formacji, będziemy próbowali zasłonić Chrystusa swoją aktywnością i dążyć do własnego uznania. Ks. Moderator ostrzegł, że nasza działalność nie może przewyższać naszej osobistej formacji. Ponadto, zwrócił uwagę na niebezpieczeństwo dążenia do kierowania innymi, co może prowadzić do konfliktów i burzenia jedności we wspólnocie. Podkreślił, że prawdziwie żywy Kościół to ten, w którym każda osoba dba o osobistą i żywą relację z Chrystusem, gotową do słuchania i działania na Jego polecenie.

Po obiedzie uczestnicy mieli okazję zwiedzić bazylikę i nawiedzić kryptę, w której spoczywa ciało pierwszego biskupa pelplińskiego, ks. Jana Bernarda Szlagi. Następnie odbyły się spotkania grup diakonijnych oraz Kręgu filialnego, w trakcie których uczestnicy rozwijali koncepcję “Kościoła Żywego” w kontekście swojej diakonii. Wyjątkowy dzień zakończył się podsumowaniem DWDD i wspólnym odmówieniem Nieszporów.

Wybrane zdjęcia oraz tekst na podstawie artykułu Łukasza Grzenkowicza „Kościół Żywy” – co to w zasadzie oznacza? – DWDD 2023 ze strony www.pelplin.oaza.pl

W sobotę, 28 października, odbyło się Spotkanie Animatorów Ruchu Światło-Życie w Centrum Edukacyjno-Formacyjnym Diecezji Bydgoskiej im. bł. bp. Michała Kozala. Na początku uczestnicy zgromadzili się w kaplicy, gdzie zapalili świecę oazy i odmówili wspólną modlitwę zgodnie z Liturgią Godzin, prosząc o łaski Ducha Świętego.

W sali wspólnotowej odbyła się konferencja, która dotyczyła tajemnicy Kościoła. Diakon Michał Czyż, skierował swoje słowo do animatorów Ruchu Światło-Życie, przedstawiając, jak Czcigodny Sługa Boży Ksiądz Franciszek Blachnicki starał się rozwijać i szerzyć ideę Żywego Kościoła w swojej misji i posłudze. Diakon Michał zauważył, że “żywa wiara objawia się poprzez trzy elementy: modlitwę, pokutę i czynną miłość. To właśnie poprzez te akty człowiek zaczyna tworzyć żywy Kościół: spotkanie z Bogiem w Chrystusie i Duchu Świętym”.

Po konferencji uczestnicy mieli możliwość przeżycia indywidualnej modlitwy w kaplicy podczas Namioty Spotkania. Następnie wzięli udział w Zgromadzeniu Eucharystycznym, któremu przewodniczył Moderator Diecezjalny Ruchu Światło-Życie, ks. Paweł Rybka. W wygłoszonej krótkiej homilii, ks. Paweł zauważył, że “kiedy myślimy o apostołach, zazwyczaj przychodzą nam na myśl Piotr, Jan, Jakub, Tomasz, a o Szymonie i Judzie zbyt wiele nie wiemy… Dlatego animatorzy powinni być tacy jak dzisiejsi patronowie – pokorni i mało znani… bo to nie oni są najważniejsi, ale Chrystus Pan, którego głoszą. Życzę Wam gorliwości i odwagi w waszym posługiwaniu, tak jak mieli ją Szymon i Juda”.

Jedna z animatorek, Milena Dziergawka, wyraziła swoje przekonanie, że “takie spotkania jak Dzień Wspólnoty Animatorów są potrzebne, ponieważ pozwalają poczuć się częścią wspólnoty animatorskiej, motywują do działania i stanowią wsparcie w chwilach zwątpienia”.

Po południu odbyło się spotkanie w grupach, podczas którego animatorzy mieli okazję odpowiedzieć na ważne pytania dotyczące ich zaangażowania w życiu Ruchu Światło-Życie w zeszłym roku oraz na ile są oni ludźmi żywej wiary, a nie propagatorami ideologii chrześcijańskiej. Każdy z uczestników przygotowywał również swój plan zaangażowania w dzieło Żywego Kościoła na najbliższy rok formacyjny, na wzór Czcigodnego Sługi Bożego ks. Franciszka.

Całe Spotkanie Animatorów zakończyło się Nieszporami oraz adoracją Najświętszego Sakramentu w kaplicy, podczas której uczestnicy mieli możliwość skorzystania z Sakramentu Pokuty i Pojednania. To wydarzenie w Centrum Edukacyjno-Formacyjnym Diecezji Bydgoskiej było pełne modlitwy, refleksji i wspólnoty. Animatorzy mieli okazję spotkać się, dzielić się doświadczeniami i pogłębiać swoją wiarę.

Animator Mateusz Nowiński podzielił się swoją opinią, mówiąc: “Dla mnie są one bardzo potrzebne, dzisiejszy dzień skupienia był dla mnie duchową odnową. To taki postój na pielgrzymkowym szlaku, którym zmierzamy jako animatorzy ku Bogu, to możliwość integracji z animatorami z innych wspólnot, bo rzadko się widzimy i spotykamy naprawdę. Przemyślałem kilka spraw i mam nadzieję, że to będzie dla mnie nowy początek w życiu duchowym”.